Samen zingen maakt een mens gelukkig. Samen eten ook! Niets dan gelukkige gezichten dus op ons spaghettifestijn in de zaal van de stedelijke school De Kastanjelaar in de Perksestraat.
Het vele voorbereidende werk van de werkgroep (Ulrike, Anneleen, Griet,Anne-Mie, Marleen,Wim) zorgde er onder meer voor dat we de avond voordien in alle rust de zaal, bar en keuken konden inrichten. Daarbij mochten we zelfs rekenen op tweekoppige hulp vanuit Oostende!
De lekkere spaghettisaus hadden we te danken aan de inspanningen van Ulrike en Anne-Mie die meteen ook de ruggengraat vormden van de kookploeg. Anne-Mie had bovendien gezorgd voor fraaie Andantinowerkschortjes waarmee het zaalpersoneel wat al te graag aan de slag ging!
In de bar zwaaide ik de plak, daarbij gelukkig geholpen door onder meer Bart Herman. De zanger? Ze zongen voor twee! 😉
Aan het podium lag een ruim assortiment prijzen, handig genummerd door Ghislaine en haar familie. Driehonderd stuks in totaal! Voor elk wat wils!
De eerste keukenshift verliep aanvankelijk stroef omdat de elektriciteitskast af en toe protesteerde vanwege al dat keukengeweld. Maar dat probleem bleek niet onoplosbaar waarna ons moedige keukenteam de eerste grote hongergolf- meer dan honderd eters tijdens de eerste shift! – met succes bedwong.
Intussen raasden voorzitter Karel en kleindochter Jente, gewapend met tientallen enveloppen , door de zaal en halverwege de spaghettislag hadden ze zowaar al driekwart van de tombolaprijzen weten te versjacheren!
Er werd gedronken, gesmikkeld en gesmuld, niet in het minst van ons cakebuffet dat zeer in de smaak viel bij de aanwezigen. Met dank aan alle bakkers en bakkerinnen!
Dankzij de fraaie taakkaartjes van Griet was de shiftwissel een fluitje van een cent en gingen we met zijn allen vrolijk de avond in.
Die vrolijkheid zetten we extra in de verf met een paar muzikale koortussenkomsten in de zaal. Peter haalde zowaar een meterslange dirigeerstok boven, tot groot jolijt van velen. Signaal voor ons zangers dat het vijf voor twaalf was wat zingen betreft en dus klonk weldra het ‘Buvons bien, buvons les amis!’ tussen de tafels. Waarna het eten én drinken lustig hervat werd.
Rond 19u wist een overgelukkige voorzitter te melden dat alle tombolaprijzen waren verdeeld! Een geweldige prestatie als u het mij vraagt! En als u het mij niet vraagt ook!
Enkele uren later zat een gelukkige Andantinoploeg moe maar voldaan zélf te proeven van de lekkere spaghettisaus. De opbrengst was onwaarschijnlijk goed geweest en dat zal onze kas zeer ten goede komen! De winst is nog nét niet voldoende voor de aanschaf van een Andantocar maar onze financiële toekomst ziet er nu nog wat roziger uit!
In naam van het bestuur dank ik iedereen die mee een duit in het spaghettizakje heeft gedaan!