Het jaarlijkse Middelburgse korenfestival is ondertussen een vaste waarde geworden op de kalender van Andantino. Dit jaar nam ons koor voor de 8ste maal deel.
Een goede voorbereiding is essentieel, en daarom stoomde Peter naar gewoonte een mooi repertoire klaar. Elk jaar kunnen we weer opnieuw een staalkaart van ons kunnen presenteren aan het Nederlandse publiek, waarbij rekening dient gehouden te worden met de beperkte tijd die elk koor krijgt.
Enkele koorleden vertrokken reeds vroeger richting Zeeland, met de bedoeling op zaterdag enkele koren te beluisteren en eventueel ook nieuwe contacten te maken. Vanuit hun vaste stek in Vlissingen vertrokken ze ’s ochtends richting Middelburg. Op het wensenlijstje stonden o.a. een Spaans universitair koor uit Sevilla, Musica Cordis uit Goes en de ad hoc singers.
Het Spaanse koor bracht op een degelijke manier 15de en 16de eeuwse liederen, maar kon niet echt bekoren. Dus was een volgende stop de Doopsgezinde Kerk (bij Andantino beter bekend als de pipo-pipo-pipo-kerk of ook de Loucusj-isjte-kerk) waar Musica Cordis haar kunnen etaleerde. En hoe! De zuiverheid, de beheersing en de ingetogenheid waarmee de nummers werden gebracht waren van een volmaaktheid die het publiek boeiden tot de laatste noot!
Daarna begon een zwerftocht die ons o.a. leidde langs de Hofpleinkerk waar Con Amore uit het Antwerpse Ekeren de ons gekende liederen “Dirait-on” en “Siyahamba” ten gehore bracht. Ook het Madrigaalkoor van de Zeeuwse muziekschool in het Zeeuws Archief (“de put”) kon boeien met het “Abendlied” van Rheinberger. Van een heel ander niveau waren de close-harmony moppentappers uit Torhout Septem Viri die hun degelijk gebrachte liederen afwisselden met spitse uitspraken (“ik wil seriéus genomen worden” tegenover “ik wil serieus genómen worden”, met klein verschil in klemtoon).
Uiteindelijk kwamen we in de crypte terecht waar de Fanclub Andantino zich tijdelijk omvormde tot Fanclub @hoc singers! Onze vrienden, die nog als gastkoor zongen op het laatste kerstconcert van de Orgelkring, brachten een vernieuwd programma rond het thema “water en vuur”. Hun technisch hoogstaande uitvoering bekoorde menigeen!
Op zondag was het de beurt aan Andantino om zich te bewijzen. De voorwacht wachtte de bus uit Vilvoorde op aan de Nieuwe Haven en de volledige groep wandelde richting Oostkerk voor het inzingmoment om 11 uur. De Oostkerk, die wat buiten het centrum ligt, is een prachtige koepelkerk met een mooie akoestiek. Aangezien we goed op tijd aankwamen kregen we praktisch de tijd ons volledige programma uit te testen.
De kerkstoelen waren extra geboend voor het festival hetgeen grote gele vlekken opleverde op de witte hemden van Wim en Björn. Grapjassen zijn het, die Middelburgers!
Ons eerste optreden was voorzien om half drie in het Verpleeghuis Willibrord, zodat er nog wat tijd was om enkele koren te beluisteren. Vooral de optredens van de koren Anahita uit Keerbergen en Kooruwel uit Leuven bleven bij. Bij de aankomst in het Verpleeghuis Willibrord waren de ons bekende “kappekens” aan het optreden. Hun optreden liep naar gewoonte weer ernstig uit, waardoor het volgende koor Canteclaer uit Hoevenen (met dirigent die nog lesgaf aan de Vilvoordse muziekacademie) haar programma moest inkorten. Microfoongevechten zoals we ze meemaakten in het verleden bleven dit jaar wel uit.
Toen het de beurt aan Andantino was, stelden we ons op voor een groot en ook aandachtig publiek. De akoestiek in het verpleeghuis is niet geweldig te noemen, maar dat werd toch wel gecompenseerd door de vleugelpiano waarop Peter zich kon uitleven, en ook door het publiek dat met tranen in de ogen enkele liederen meezong (You’ll never walk alone, Can’t help falling in love). Na het slotlied kregen we dan ook een warm applaus en zeer mooie, lovende commentaren.
Ons tweede optreden ging door in de Hofpleinkerk, een mooie moderne kerk met, in tegenstelling tot het verpleeghuis, een goede, warme akoestiek. Het publiek was hier echter minder talrijk, maar wel zeer geïnteresseerd!
Autumn fires werd gevolgd door ons lijflied Tebie Poiem, dat in de kerkruimte mooi tot zijn recht kwam. We vervolgden met My love is like a red, red rose, You’ll never walk alone, Can’t help falling in love en de vrolijke gospelsong I’ve got peace like a river. Een zichtbaar onder de indruk zijnde gastvrouw vond het programma te kort, zodat we May it be als extra lied ten gehore brachten.
Toen we de kerk voor ons alleen hadden, verrasten we Grietje (op vraag van haar zus Annelize) nog met The Wild Rover met aangepaste tekst!
De dag werd afgesloten op Plein 1940, waar koor en sympathisanten op een terras van een aperitief genoten vooraleer samen te gaan eten in het stemmige De Tamboer. De maaltijd werd aan de koorleden aangeboden door het bestuur als dank voor hun inspanningen gedurende de 20 jaar van ons bestaan. Na het dessert werd de dag afgesloten met de terugrit naar huis, nog nagenietend van deze topeditie van het Middelburgse volkoren festival!