Er werd al sinds januari over gepraat: een nieuw virus zorgt in China voor ernstige problemen. Op dat ogenblik nog een fait-divers, een ver-van-ons-bed-probleem, maar toen na de krokusvakantie het virus massaal in ons land opdook, werd het ook in ons contreien bittere ernst. Aangezien er in ons landje veel gepalaverd moet worden vooraleer er knopen worden doorgehakt, duurde het even eer we doorhadden hoe ernstig het was.
Daardoor hebben we nog het geluk gehad te kunnen deelnemen aan het prachtige concert van D’Harmonie van Humbeek op 6 en 7 maart!
Een week later was het dan zover: het land werd volledig stilgelegd! Elke sociale interactie werd verboden en ongeveer iedereen kreeg huisarrest. En dit voor onbepaalde tijd.
We hadden dan ook niet kunnen vermoeden dat het na onze laatste repetitie op 10 maart zo lang zou duren dat we terug bij elkaar zouden zijn! We gingen ervan uit dat het wel enkele weken ging duren. Maar het ondenkbare gebeurde: de lockdown bleef duren en voor het eerst konden we de Paasvieringen niet opluisteren! Erger nog: er waren helemaal geen Paasvieringen! Ook de eerste communie en het vormsel werden uitgesteld, momenten dat het koor in actie komt.
Maar toch bleven we optimistisch, ook door de versoepelingen van het lockdownregime die begonnen door te sijpelen. De vieringen mochten terug opgestart worden, we mochten terug op restaurant of op een terrasje zitten, weliswaar onder toch wel strikte voorwaarden.
Maar om te zingen bleef er een veto bestaan: zangers, en zeker verenigd in een koor, waren superverspreiders.
Bij een volgende versoepeling begin juli werden voorwaarden vrijgegeven waaronder een koor zou mogen repeteren. Die waren van die aard dat het bestuur het nog niet opportuun vond om de repetities op te starten.
Ook de versoepeling was van kortstondige duur, waardoor initiatieven om de koorgroep samen te krijgen (zoals bvb. een geplande wandeling door Vilvoorde), niet konden doorgaan.
Einde augustus kwam dan het bericht dat de overheid toelating gaf om vanaf september terug kerkvieringen op te luisteren met (koor)zang, dit wel onder de bestaande voorwaarden.
Zangers dienen te zingen met mondmasker en een afstand te houden van 2 meter. Partituren mogen niet van hand tot hand gegeven worden.
Het bestuur besloot de uitdaging aan te gaan en een try-out repetitie te houden op 8 september. De leden werden op de hoogte gebracht van de voorwaarden, een plan werd opgesteld om iedereen ver genoeg van mekaar te plaatsen, een risico-analyse werd uitgevoerd en alle andere voorbereidingen die noodzakelijk zijn om onder corona-voorwaarden veilig bij elkaar te zijn.
En dinsdag 8 september was het zover: de stoelen ontsmet, handontsmetting aanwezig, plaatsbepaling, enz..
Een onder omstandigheden grote koorgroep, inclusief ons nieuw lid Jente, bood zich aan en iedereen was blij dat we nog eens bij elkaar konden gaan zingen.
Ook onze dirigent stond te popelen en hij vloog er dadelijk in om onze vastgeroeste stembanden terug enige soepelheid te geven.
Het was enigszins vreemd om ver van elkaar te zingen, en dus minder interactie te hebben met je medezangers, én om te zingen met een mondmasker, waardoor je je ademhaling toch moest aanpassen. Desondanks klonk het resultaat (volgens onze dirigent) mooi compleet!
Naast enkele klassiekers uit ons repertoire, vroeg hij ook ons huiswerk op! Tijdens de lockdown had Peter namelijk digitaal enkele nieuwe partituren gestuurd, die we op eigen houtje moesten instuderen. Blijkbaar met resultaat want “Ubi Caritas” van Audrey Snyder klonk na een eerste repetitiedag al niet verkeerd. Aan “If ye love me” van Thomas Tallis is nog wat meer werk, maar ook dat komt wel goed.
Eindigen deden we met een symbolische “Gelukkige verjaardag” voor alle leden die jarig waren tijdens de lockdown periode.
Deze eerste repetitie mag als geslaagd worden beschouwd. Het is even aanpassen aan de onderlinge afstand, aan het dragen van het mondmasker en de andere veiligheidsmaatregelen, maar we kunnen terug samen zingen, wat geweldig veel deugd doet!
Voorlopig zal het bij repeteren blijven, gezien de beperkingen die staan op het aantal bezoekers van culturele evenementen, maar we mogen toch stilaan beginnen dromen…
En, wie weet, als we de nodige ruimte vinden in de kerk, is Allerheiligen misschien geen verre droom…