Vrijdag 20u
Onze ploeg – Wim,An,Lily en Koen – staat onder de Menenpoort in het bijzijn van honderden anderen. Onder de aanwezigen nog vele bekenden. Michel, Herman,Johan, Griet, Kat, Micheline en Marleen.
De ‘last post’ weerklinkt en we buigen in gedachten voor al wie viel tijdens het oorlogsgeweld. ‘We will remember them! ‘ De militairen zeggen het ons voor en wij herhalen het, haast bedremmeld.
Uren daarvoor hebben we onze stapploeg ingeschreven voor de marathontocht van zaterdag: 42,195 km van Mesen via Ieper en terug naar Mesen.
Michel was zo goed om te wachten tot Marleen klaar was met werken en reed haar en Micheline vrijdagavond tot in de Westhoek.
Griet voerde mij, Koen en Lily vanuit Vilvoorde langs enkele bezienswaardigheden van de streek met een kinderboerderij als absoluut hilarisch hoogtepunt.
We overnachtten met zijn allen in het vredescentrum van Mesen waarbij we de snurkers zoveel mogelijk bij elkaar lieten euh…slapen. Ik noem geen namen!
Zaterdag 06u15
Koen ontwaakt en laat grinnikend de ‘medicijnenmedley’ op ons los. Een kattenwasje later zijn wij, de stappers, en onze supporters klaar voor een stevig Oxfamontbijt.
Zaterdag 07u45
Het ontbijt was sober maar voldoende en we staan aan de start. Rondom ons meer dan 440 andere stappers. Het is steenkoud maar door de aftelklok wordt er steeds meer adrenaline in ons lijf gepompt. We – stappers én supporters – dragen allen dezelfde prachtige t-shirt ( dank je Lily!) wat ons groepsgevoel ongelooflijk versterkt.
Zaterdag 08u00
Go…go….goooo! Onder luid gejoel van onze lieve supporters stappen we onder de startboog door. De lange sliert wandelaars baant zich een weg doorheen het agrarische landschap. Een reusachtige , felgekleurde wandelslang die enkele minuten later in stukken zal breken.
Zaterdag 09u50
Vroeger dan verwacht komen we aan het eerste rustpunt aan de Kemmelberg waar we worden verwelkomd door de ouders van Koen. Onze ploeg heeft de beklimming heel goed verteerd en we genieten even van een banaan en fris water.
Een kwartier later verrast ons supportersheir ons met een prachtig spandoek – dank je Griet en Peter! – op de top van de Kemmel. Vlakbij staat een imposant beeld ‘de treurende engel’ en we maken met onze ploeg graag dat extra ommetje om te genieten van dit kunstwerk, ter ere van 5.000 gesneuvelde Franse soldaten.
De afdaling doet pijn aan de gewrichten maar niemand klaagt en onze geweldige supporters verwennen ons met een verrassende stop iets verderop.
Zaterdag 11u
Er steekt een ijskoude wind op die ons doet huiveren en we duiken gelukkig het bos in dat ons enigszins beschermt. Her en der Oxfamfotografen die ons wat brede glimlachjes ontlokken. Walk 4 Peace!
Ondertussen krijgen we steeds meer sms-steun, ook vanuit het thuisfront. Dank aan al die fijne supporters. Het betekende zoveel voor de ploeg!
Zaterdag 13u05
We komen aan in Ieper waar ik de ploeg een half uur wil laten rusten. Dankzij onze supporters kunnen we genieten van lekkere sandwiches en van Almdudler. Merci Grilletti!
Onderweg hebben we kennis gemaakt met een ploeg uit Londerzeel die ook grotendeels uit koorzangers bestaat. We zingen wat flarden uit de Carmina Burana en stappen samen langs de Vesten van Ieper. Plezant!
Zaterdag 13u40
We gaan vertrekken! An stretcht en wordt uitgelachen door een mannelijke stapper die we later op het parcours nog zullen tegenkomen. Wie laatst lacht….Juist!
Wat later komen we langs een soort verdronken weide met prachtige waterpartijen. Wat een mooie wandeling! We naderen de 30km wat voor sommige van mijn ploeggenoten grensverleggend is. We moedigen elkaar aan en worden hierbij geholpen door een wat onwennig lentezonnetje.
Zaterdag 15u00
Allez Michel!! De kreet weerklinkt enkele keren langs de weg wanneer onze ploeg passeert. Blijkbaar hebben andere ploegen onze supporters eerder die namiddag op Michel horen roepen terwijl wij passeerden en denken sommigen dat die Michel deel uitmaakt van onze ploeg.
We komen aan de laatste rustpost. Nu klinkt de kreet ‘allez Michel’ massaal en mensen vragen me zelfs of ik Michel ben. Hilarisch gewoon!
Onze supporters hebben gezorgd voor een tafel zodat we even kunnen rusten. Ik gun onszelf slechts tien minuten. Dat lijkt niet veel maar ik weet uit ervaring dat er zich anders betonvorming kan voordoen in de kuiten.
Komaan mannen, het laatste ‘stukje’ ! Nog tien kilometers!
Zaterdag 16u20
Het parcours en de afstand eist een zware tol: we zien onvolledige ploegen en we passeren twee zwarte medemensen in problemen. Maar ook dat is de Oxfam Peacewalker: mekaar aanmoedigen! Tot aan de meet jongens! Moed!
Wat verderop staat iemand op zijn eentje de wave te doen voor ons. Deze lieve gek blijkt Jan Baetens te zijn die zo zot is om ons de laatste kilometers aan te moedigen. Geweldig maat!
Wat verderop staan onze onvermoeibare supporters opnieuw! Komaan, walkers, nog 3 km!!
Zaterdag 17u16
De aankomst! De aankomst! Onze supporters moedigen ons nog aan via sms en we bereiken de finish arm in arm. Een voltallige ploeg! Ik ben als kapitein zo fier als ne gieter en bestijg samen met mijn ploegmaats het podium voor de medaille.
Nadien krijgen we van een Oxfam-official te horen dat onze ploeg extra zal gelauwerd worden omdat we als ploeg voor de meeste inkomsten hebben gezorgd. We krijgen twee flessen champagne en een uitnodiging voor een boottocht op 10 september!!!
Natuurlijk is dit een resultaat waar zovele anderen mee voor gezorgd hebben: de sponsors, de snoepers van chocolade en koekjes en, last but not least, bakkerij Moerenhout!
Dank aan de supporters voor alles! Inclusief de moeilijk te vinden puntzak! En dank aan mijn stappers voor hun gezelschap en voor hun enthousiasme.
Oh ja….heb ik al gezegd dat jullie vasthangen aan een contract voor minstens 3 jaar? 😉
Wim