Succes, succes, het oorverdovend applaus kwam klaterend over ons neer. Wat fantastisch al die blije gezichten te zien die ons kwamen feliciteren, nochtans ze hadden zelf voor het succes gezorgd met hun geweldige samenzang. Een samenzang die erg geapprecieerd werd. Naar schatting waren er driehonderd toehoorders in de Grote Kerk, die zich de moeite getroost hadden de kou te trotseren. Parkeren was schier onmogelijk door werkzaamheden aan het ‘trambus’ traject en we mochten van geluk spreken dat Kroatië de wedstrijd van Marokko won voor de derde plaats in het Wereldkampioenschap voetbal. Anders zouden we tegen het aanhoudend getoeter en geclaxonneer van de voorbijrijdende auto’s hebben moeten zingen.
Onze dirigent, Peter De Waele, benadrukte in zijn openingstoespraak dat we na drie jaar opnieuw mochten zingen met de legendarische woorden : “Het mag weer”, waarvoor applaus natuurlijk. Cantima, o.l.v. Michel Grillet opende het gebeuren met een mooi Gregoriaans intredelie; zij zongen nadien hun liederen ‘a capella’, een hele prestatie. Voor de eerste samenzang kwam Andantino mee op het podium en zong samen met Cantima het prachtige ‘Peace’. Toen er drie orgelcreaties na elkaar gespeeld werden dacht ik : “aiai, dat gaat straks gedonder worden over teveel orgel !” Maar niks hoor, jongeren vonden het gebulder aan het groot orgel fantastisch. De drie orgelvirtuozen Michel Grillet, Peter De Waele en Michel Goossens hadden voor prachtige nummers gezorgd en dat werd geapprecieerd. Nadien was het Andantino dat voor de muziek mocht zorgen, gevolgd door een tweede samenzang. Om te eindigen sloten Cantima en Andantino met twee nummers het concert af. Het bisnummer “Eer zij God in onze dagen” werd niet door dertig zangers gebracht maar door drie honderd en die samenzang, ah, daar gaat niets boven.
Groetjes aan allen en tot Kerstdag, volgende zondag.