Onze twee optredens zaten erop en na de fotosessie in “de put” gaven we nog een “Have a nice day” ten beste waar nog veel volk kwam naar luisteren. Maar toen werd het tijd om nog iets te gaan degusteren. Het weer zat tegen, alle terrasjes zaten vol, badend in het warm koesterend zonnetje. Met een groep van 33 personen geraak je niet zomaar aan een zitje. Dan maar indoor gaan terrassen en ja hoor, dat lukte behoorlijk. Andantino nam samen met zijn fanclub zowat het hele café in beslag.
Op een bepaald ogenblik gebeurde er een klein ongelukje aan onze tafel en ik voelde mij nogal verantwoordelijk. Snel liep ik naar de toog en vroeg er een vod. De dienstdoende dienster vroeg met een toegeknepen oog… een wat? een vod, om de tafel mee te kuisen. Ze ging even informeren bij een collega. O, hij bedoelt een viltje, en ik kreeg een bierviltje. Nee nee, en vod, une loque, euh… iets waarmee je de afwas doet. Daar ging het oog weer dicht… afwas? O, bedoelt u dit, en ze liet de onderkant van haar schoen zien, dat noemt men een zool! – nee hoor, dat verkopen wij niet, daarvoor moet je bij de schoenwinkel zijn en ik vrees dat die op dit… nu ging mijn oog naar beneden en ik dacht als ik mijn linker laat uitschietenziet haar oog zo blauw als de vod waar ik reeds drie keer naar gewezen heb, dan zal ze het wel begrijpen. Maar in plaats daarvan liep ik achter mijn vinger aan achter de comptoir en nam de vod vast die daar al de hele tijd gelegen had. O, u bedoelt een doekje, had dat dan eerder gezegd! Met een smile die eerder een grijns moet geweest zijn snelde ik naar onze tafel. Daar was het onheil reeds opgedroogd en ik keerde onverrichterzake met het doekje weer.
De orkestratie van het hele gebeuren was weer prima in orde, inclusief het etentje achteraf daarvoor had An gezorgd. De chauffeur zorgde van zijn kant op gebiedende wijs, dat iedereen om 17.3O uur aan de kade zou staan. En of dat gelukt is, om 17.31 uur reden we reeds richting heimat.Onze voorzitter had zijn schaapjes geteld en herteld in de bus en blijkbaar is iedereen terug meegekomen. Maar voor ik dit artikeltje begon,heb ik eerst nog naar onze prachtige uitvoering van verleden jaar geluisterd. Het valt op dat we nu zulke leuke, luchtige zomerse liedjes ten beste gaven en dat is het werk van Peter, waarvoor onze dank. Ook dank aan onze fanclub en niet te vergeten aan die bende individualisten, die eens verenigd samen zulke prachtige liedjes ten beste geven en dat zijn wij Andantino’s.
Groetjes en tot volgend jaar,
Mathieu